20 НЕЧАКАНЫХ ФАКТАЎ ПРА ІВАНА ЛУЦКЕВІЧА.

"У тым жа артыкуле «Ай-Кітаб-Кіцёп» Іван Луцкевіч пісаў: «Разглядаючы гэтае старое правапісьмо, пісанае арабістыкай, мы бачым дзьве характэрные асобнасьці, якіх у кірылічным тэксьце старых беларускіх памятнікаў не спатыкаем, гэта ясны згук „дз“, напрыклад: дзень, невідзелі і г.д. Для гэтага згуку „дз“ у арабскай транскрыпцыі існуе асобае начартаньне літары „д“ — яна перачоркнута. Так-сама другі згук „ць“, напрыклад цёмна, сьветласьці, міласьць, — у кірылічнай транскрыпцыі было-бы: тёмна і сьветласті, міласть, а тутака бачым, што згукі „дз“ і „ць“, ясна пісаліся арабістыкай, так як яны ў жывой мове XVI, XVII вякоў выгаварываліся. Гэта ёсьць ня збураны доказ, што жывая беларуская мова мае гэтыя два характэрныя гукі ад надаўнейшых часоў і што новая беларуская транскрыпцыя гражданіцай і лацінкай зусім правільная, а ўсе хітрыкі максвафілаў, якіе не прызнавалі „дз“ і „ць“, фундуючыся на ўбогасьці і беднасьці кірылічнага правопісу ў недахваце знакаў для перадачы памянёных жывых згукаў беларускай мовы „дз“ і „ць“, ня маюць пад сабой ніякай навучнай падставы, апрача русыфікатарскай тэндэнцыі...".

БОЛЬШ ТУТ