ГЭТАЕ ДРЭВА

Як разлагодзіла душу

Мне гэта дрэва!

На гэтым вецці калышу

Сны-неспадзевы.

Упаў на яркую траву,

Раскінуў рукі.

О, не кружыце галаву

Мне, пахі й гукі!

Мо я не зведаў у жыцці

Уцехаў велькіх.

Пакора, мятлушкай зляці

Мне на павекі.

Хай утаймоўвае душу

Маю, о дрэва,

Твой ціхі шэлест, ціхі шум,

Святла залева.

Я не шукаю ані-ні

У ліставерці

Тваіх гадоў, тваіх планід

Сваё бяссмерце.

Сачу я ценяў лёгкі лёт,

Аблокаў пёркі.

Мой лёс зусім наадварот,

Зусім не горкі.

Яшчэ не позна па жыцці,

Па свеце белым

Зялёным ветразем плысці —

У цвеце спелым.

                                                Міхась Стральцоў

ФОТА/FOTO: ©matt dinning