Бываюць хвіліны, калі табе востра не хапае былых сяброў. З дзяцінства і юнацтва - тых, з кім разам увайшлі у дарослае жыццё і захавалі сяброўскія адносіны, але прастора і адлегласці, ці што яшчэ, не даюць магчымасьці зараз быць побач. І вось стаіш ты ў гэтыя кароткія хвіліны сярод цяпер блізкіх табе людзей крыху разгублены, быццам бы адзін. Добра, што тое не доўгі час.
(Нібыта пра Беларусь. З "Лірнік вясковы" Уладзіслава Сыракомлі).
ЛІРА МАЯ ТЫ СПЕЎНАЯ! З ЧАРАЎНІЧАГА ДРЭВА,
МУСІЦЬ, ТЫ ЗМАЙСТРАВАНА.
ЛЕДЗЬ ВАЗЬМУ ЦЯБЕ Ў РУКІ, УСЕ, ЯК ЁСЦЬ, ТВАЕ ГУКІ,
І ПЕСНЯЙ Я ЎВЕСЬ ЗАБРАНЫ.
Избранное сообщение
ПАДЗЯЛІЦЦА
КАМЕНТАВАЦЬ ТУТ (уваход праз):
среда, 31 мая 2017 г.
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
Комментариев нет:
Отправить комментарий